سفری به دیار نا آشنا شهدا...
پر ميزنيـــــم و باز به بالا نمي رسيــــــــــــم
پابند شب شديــــــــم و به فردا نميرسيــــم
تا دل ز عشق هـــــــاي مجازي نَـکـَنده ايــم
مجنون نميشويم و به ليـــــلا نمي رسيـــــم
سرگــرم چندتـا غزل پوچ و سـاده ايـــــــــــم
با ايـــن حرفهــا که به بالا نمي رسيــــــــــم
وقتي فاصــــله ي سفرهاي خاکي َت طــولاني مي شــــود ..
وقتـــي هواي دلت با هــواي شهــر ، همرنگ ميشود.. سيـــاه ميشود !
ندايي ميآيـــد آسماني..
باز فرا ميخــواننــدت.. بايـــد بروي ..
اما اينـــبار نه که فکه و شلمچـــه و مجنون ! نه بازي دراز ..
اينبــــــار "دالاني".. "بـُلفـَت".. "دوپازا"..
دلت در ارتفاعـــات " بوالحـسن " ميماند..
" دارساوين " خود برايت مرثيه ي پرواز " زين الدين ها " را ميخــواند ...
کنــــار مزار " شهــــداي غريب " براي روح ِ مـــرده ات فاتحه اي ميخــــواني
و " زريــــوار " برايت به جاي اينکــــه از زيبـــائيهـــايش بگويد ، از زيبائيهـــايشان ! ميگـــويد ..
آنقـــدر محـــو شلمچــــه و فکــــه و سه راه ِ شهـــادت شــديم کـــه فراموش کـــرديم
در " دوپازا " ديـــن شعــــاري ، مجـــوز پرواز گـــرفت ...
چــرا وقتـــي نام " بانـــه " ميآيــــد ، دلهـــاي دنيــــا زده ي مان به يــاد بازارش جـــلا
ميگيـــــرد ، اما :
دريغ از اينکـــه نميدانيـــم در " بيمارستان ِ صحــرايي سردشت " چنــد
کبـــوتر به پرواز درآمـــدند.. !!
چقـــــــــدر معطل دلهــــــــايمان شـــديم تا کمــــي " حـــاج عمران " را درک کنـــــــد ...
آنقـــدر اين منــاطق غريب بودند و ناشنــاخته کـــه حتي قلــمم بيشتـــر از اين ياري ام نکـــرد ..
بشکنــــي اي قـــــلم ... بشکنـــــــي..
[ بازدید : 174 ] [ امتیاز : 0 ] [ نظر شما : ]